يك روز، در يك شهر دور افتاده، پادشاهي زندگي ميكرد. اين پادشاه هميشه دستور ميداد. مثلاً به خدمتكاران خود ميگفت: «برويد خانه را تميز كنيد. برويد حياط را بشوييد.» يك روز از روزها كه پادشاه خواب بود و خواب خوش ميديد يك آدم فضايي به پيش پادشاه آمد و او را بيدار كرد.

آدم فضايي به پادشاه گفت: «حالت چطور است؟ خوب هستي!» پادشاه به آدم فضايي گفت: «خوبم.» آدم فضايي گفت:«در فضا زندگي سخت است و روي زمين خيلي راحت است.»

پادشاه با عصبانيت گفت:«من را بيدار كردي كه فقط همين را بگويي. الان دستور ميدهم تو را بكشند.»

آدم فضايي گفت:«من فقط ميخواستم كه تو را راهنمايي كنم و بگويم روز تولدت مبارك باشد.»

پادشاه آنقدر دستور داده بود كه روز تولد خودش هم يادش رفته بود.