دلم هوای تو را می جوید.قصد پرکشیدن دارد.عزم سفر دارد.اما افسوس که کنجی از قفس دلتنگی حبس شده است.ابرغم آسمان وجودم را فرا گرفته است اما سعی میکنم بخندم.دلتنگم و پرازدرد.می خواهم کوله بار درد دل هایم را نزد تو بیاورم.می خواهم این دل دردمند میان صحن حرمت پر بکشد و مانند کبوتران گنبدت به اوج آسمان برسد.دلم می خواهد این بغض شیشه ای پیش تو شکسته شود.دل من پر ازخواسته هاست.دل من با وجود درد و غم های انبوه،با همه ی داشته ها و نداشته ها هنوز نفس می کشد به امید دیدار تو آقا.اما آقا دل تو چه می خواهد؟آیا صدای من را می شنود؟ای آشنای غریب،آقای مهربانی آیا صدای دل من را می شنود؟ضمانت دل بینوایم را بکن.باز هم ضامن چشمان بارانی ام شو.باز هم من را بطلب.دلم هوای بوی باران دارد.بیا و پر پرواز دلم شو تا اوج بگیریم.من را مست عطر خوش حرمت کن.من منتظر می مانم تا وقت دیدار...

کاری از متین فرهنگ نوجوان 13 ساله از مرکز فرهنگی هنری بروجن استان چهارمحال وبختیاری است.