از کجای مصیبت کربلا گویم  شهادت هفتادو دوتن یا شکستن عمودخیمه اتش زدن ان یا به قل وزنجیر کشیدن سجاد(ع) بیمار یا سرگردانی یتیمان قافله حسین(ع) یا.....

تنها زینب  (س) بود و زینب (س)

تنها او ماند دربرابر این مصیبت.....

قابل ستودن است این زینب(س) که درجواب یزید فرمود:جز زیبایی چیزی ندیدم

آری صحرای محشر جز زیبایی چیز دیگری نبود شهادت برای آنان سرتاسر زیبایی بود واین زیبایی و وصال را تنها

زینب(س)فهمید وبس...

و زینب جا ماند از این وصال زیبا ,او ماند و یک دنیا خستگی....

در این میان بی قرای هایه رقیه(س) سه ساله تمامی نداشت .دست به دست کودک چرخید اما آرام نگرفت نه عمه توانست اورا آرام کند نه سجاد(ع)نه رباب(س)  و نه سکینه(س).

تنها وتنها یک چیز او را آرام کرد.....

و آن دیدن چهره دوباره پدر بود که آرامشی ابدی را به او هدیه داد.

و زینب (س) از همیشه آشفته تر شد وداغ دلش تازه تر....

برای قافله راه بسیار است و زینب را ادامه این راه می‌طلبد...

راهی پراز فراز و نشیب که صبری چندین برابر صبر ایوب می‌خواهد.

وتنها زینب (س) است که از پس این را بر می‌آید و

بس....