امروز17/5/95 است. من و بچه هایی که در گروه نشا کشاورز هستند با هم به طرف زمین کشاورزی حرکت   می کنیم. ما پنج نفر هستیم: لیلا نوری،کوثر علیزاده، طهورا علیزاده، بهاره میرزایی و مریم احمدی. ما در راه سقاخانه حضرت ابوالفضل گلزار شهدا، مسجد ابوالفضل عباس سوته دفتر شورای اسلامی را دیدیم. نام کل   کوچه های آن محل هم امام رضا است. رسیدیم به زمین کشاورزی. آقای حسینی به ما توضیحاتی داد که من برای شما عرض می کنم. آقای حسینی گفت اگر همین زمین خشکیده را آب ببندیم برای دو ماه آینده دوباره دانه های برنج از آن جوانه می زنند و برداشت دوباره انجام می شود. برخی از زمین ها هستند که امکانش نیست کاشت دوباره به وجود بیاید. به این دانه های نشا چوله می گویند. البته اگر برای همین بوته ها کود بریزند نشا رشد می کند. امروزه دو مدل برداشت داریم یکی برداشت سنتی و دستی و دیگری برداشت با ماشین کمباین. سرعت برداشت با کمباین بالا است. وقتی خوشه های برنج به علت وزش باد و بارش باران خوابیده باشد برداشت سخت تر الست. ولی هرچه خوشه های ایستاده تر باشند کار برداشت برای کشاورزهای عزیز آسان تر است چون دیگر نیاز نیست کشاورز خم شود و کار را انجام دهد. وقتی ما از دور می آمدیم اصلاً از ظاهر خوشه معلوم نبود که دانه های برنج را در خود جای داده است. برداشت کردن و تراشیدن برنج با دست در این مرحله خیلی سخت و زجرآور است ولی وقتی دستگاه به وجود آمد کارها خیلی راحت تر شد. کمباین برگ ها و چوب هارا می گیرد و فقط دانه ها را نگه می دارد. رسیدیم به کشاورزی که سخت کار می کرد از ایشان پرسیدیم چرا این چوب ها و ساقه ها را آتش می زنند؟ اوگفت برای این که زمین برای کشت دوم آماده شود.

سوال من این بود که چرا کاشت و برداشت دوباره انجام می دهند؟  گفت که برای این که برنج کمیاب نشود. پرسیدیم زمین شما چند متر است؟ او گفت شش هزار متر است. و در مورد خوشه های برنج توضیح داد هر یک دانه برنج برابر است با چند دانه برگ و هر سه یا چهار دانه برنج برابر با شانزده یا هفده تا برگ.

ما در آن منطقه تراکتوری دیدیم که پشت اش وسیله ای بود که آشغال ها را جمع می کرد.