پدر

از همان روز اول که می ریختم اشک

او بود

 که به من طرز خندیدن آموخت

آن زمان که من خسته بودم

کنارم بود و به من

 خندیدن آموخت

بیمار بودم و نالان و ناتوان

او بود که با دستان گرمش به من  آرمیدن آموخت

می خواستم بیش تر بدانم

با مهربانی مرا علم آموخت

درباره ی خالق با صبر و حوصله

خدا شناختن آموخت

تشویق کرد،  امید داشتن آموخت

در سختی های زندگی او چون سدی

پشتم ایستاد و حمایت کردن آموخت

روح من چون برگی افتاده از درخت

او بود مرا چون پرنده پریدن آموخت

موهایم را نوازش می کرد

به من دوست داشتن آموخت

در درد و رنج و غم و اندوه

تحمل کردن آموخت

با کار و تلاش و زحمت

کوشش و کار کردن اموخت

این را بگویم آخر:

 پدر!

مرا چگونه زیستن آموخت.

مهدی محمدی،12ساله

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شماره یک ساری