درخت مانند لباس تن کوه راپوشانده بود و

بادتازیانه وارمیان دشت می پیچد

من عاشقانه هایم رابرایت سروده ام

ای رویای شگفت

ای طوفانی که باران در توپروانه می شود

می خواهم تورازمزمه کنم

آیااین کوچه هامان کوچه هایی نیستند

که تورادرخودگم کرده اند

یااین تنهامن نیستم که بهانه هایم رادرتوآرزومی کنم

فرداسه شنبه شروع زمستان است

وگنجشکها به سوی توکوچ می کنند

گویی شعرهایم کبوتر شده اند

تا از بام باران دانه برچینند 

وآسمان مردی شده است

که دریا رابه خروش می اندازد

جهان آغاز می شود

رودخانه ها...

بادها....

 همه وهمه

 باران هوس گندم شدن دارد

این جا هوا ابری است

 وپرنده هادارند آرزوهایشان را تخم می گذارند .

یاسمن صاحبی /گروه سنی د

 کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان مرکز شماره 3 خرم آباد_لرستان