حال من اصلا خوش نیست

بدتر از یک مریض است

مغزم مانند ایران

در دوره ی چنگیز است

در کوچه های مغزم

شعرها کارتن خوابند

بعضی هاشان معتادُ

بعضی هاشان بی تابند

جایشان را گرفته

عددهای ریاضی

مغزم را ویران کردند

مثل سالاد شیرازی

دیگر نه وزنی مانده

نه عودی و نه شمعی

قافیه ها را کردند

در گور دسته جمعی

                                              (ادامه صفحه ی بعد)

نمی خواهم احساسم

شود شبیه سراب

گویا این شعر یعنی

آغاز یک انقلاب

کمند امیری/14 ساله/مرکز شماره2 

کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان _اراک