بارها دیده‌ام من
مرگِ پروانه‌ها را
دیده‌ام بارها من
رویشِ دانه‌ها را

من ز مرگ و تولّد
خوانده‌ام داستان‌ها
شعرهای زیادی
خوانده‌ام من از آن‌ها

مرگ پروانه‌ها گاه
مثل یك شعر ناب است
رویشِ دانه‌ها گاه
مثل رؤیا و خواب است

مرگِ زیبای یك برگ
گاه، شیرین و خوب است
گاه، امّا غم‌انگیز
مثلِ تنگ غروب است

گرچه پروانه، یك روز
می‌كند زندگانی
زندگانیش امّا
می‌شود جاودانی

زندگانی چه یك روز
زندگانی چه صد سال
خوب و شیرین و زیباست
چون كه باشی تو خوشحال!