آه نسیم و باد

در سکوت شب کنار پنجره

باز هم دستم با همان خودکار بی رنگ قدیمی

در سکوت آسمان

 آه، نسیمی پر کشد

پر می کشد و آسمان را همچو آیینه فروزان می کند

دست در دامان بهاران

چشمه را پر ز باران می کند

هرچه سبزه

هر چه بوته را شاد و خندان می کند

این نسیم پر می کشد بر آسمان

بال های شکوفه ها حیران می کند

باز هم چشمان من او را

پریشان می کند

پریشان می کند چشمان من رهگذر را

هر چه بود و هست را خندان به جان فرمان می کند.

فاطمه نظری سلطانی، 16 ساله

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کلاردشت