طراوت پنجره

دیگر تسلیم دلشوره های باد نمی شود

خوب می دانم غنچه سوال هایم از انتظار

قد کشیده است

ومن دلواپس عقربه های ساعتم

پای پله های آسمان

به پیشواز ثانیه ها ی پس انداز شده می روم

قول می دهم جمعه ها

به اندازه فانوس دلم روشنی نذر کنم

به خداراست می گویم

شکاف قرمز انارها

هیچ وقت جای اصالت تبسمت رانمی گیرد.

                                                          فاطمه طهماسبی پور/ مرکزآبدانان(ایلام) (عضو ارشد)