همه‌ی مدادرنگی ها مشغول بودند

به جز مداد سفید

هیچ‌کس به او کار نمی‌داد

»!همه می‌گفتند : « تو به درد نمی‌خوری

یک شب که مدادرنگی‌ها

توی سیاهی کاغذ گم شده بودند

مداد سفید تا صبح کار کرد

ماه کشید

مهتاب کشید

و آن‌قدر ستاره کشید

تا کوچک و

کوچک و

کوچک‌تر شد

صبح

توی جعبه‌ی مدادرنگی

جای خالی او

با هیچ رنگی پر نمی‌شد!