«فصل سرما » 

مي روم آرام پشت پنجره

كوچه ها از برف ، ليز و ديدني ست

بچه ها در كوچه گرم بازي اند

غنچه ي لبخند آنها چيدني است

هيچ آوازي نمي آيد به گوش

جز صداي قارقار يك كلاغ

فصل سرما آمده ، ديگر كسي

از گل و سبزه نمي گيرد سراغ

جوجه گنجشكي نشسته در حياط

دانه هاي برف را بو مي كند

با نوك زردش به دنبال غذا

جست و جو ، اين سو و آن سو مي كند

تك درخت خانه هم تنها شده

خسته از شب هاي غمگين و سياه

كي مي آيد آن بهار رنگ رنگ؟!

چشم هايش منتظر مانده به راه...

                                                                    انسیه موسویان