عشق آمد، افق روح مرا ويران كرد

عشق آمد تنِ خاكيِ مرا انسان كرد

عشق آمد وُ سر خط خدا سيب نوشت

سيب افتاد و خدا را به زمين مهمان كرد

به شناسايي راز گل سرخ آمد و بعد

قطره پنجم احساس مرا باران كرد

نقطه عطف غزل بود، تكانم مي‌داد

و خودش را وسط فاصله‌ها پنهان كرد

سيب يعني كه خدا در دل او پنهان بود

عشق يعني كه خدا روح مرا عريان كرد