روستا هميشه ساده نيست

گاهي پيچيدگي نسخه‌ي نسيم

اين‌جا

بوي زخم گردباد مي‌دهد

زنان دِه من

تخم سادگي مي‌كارند

پيچك درو مي‌كنند

و مردها

كوتاه‌تر مي‌سازند

پرچين همسايه را

از خانه‌هاي سر خورده...

نه، انگار چيزي شبيه ما نيست

ناني كه كوزه مي‌زايد

بر شانه‌هاي دخترك

و آب‌هاي آويزان از تنور...

آهاي... اي زخم آوازهاي بومي

هيچ نی لبکی

تركه‌ي لب‌هاي بسته‌ات نشد

با زنان دِه من عجين شو

بيا سادگي كن

كه پيچك‌ها هنوز...