روياها را از ته جيبم به خدا نشان مي‌دهم

خدا مشتم را مي‌بندد

و بهشت را در جيبم مي‌گذارد

پله‌پله از چاه بالا مي‌روم،

يوسف منتظرم است

دامنش به بال پروانه‌اي گير كرده

پروانه را كه روي قاصدك مي‌گذارم،

فرشته‌ي شانه‌ي راستم، سلامم مي‌كند

و مشتي انگور

كه بهشت خدا دانه‌دانه‌شان كرده

به خمره‌ي سينه‌ام مي‌چكاند

كه ناگهان

هزاران پروانه

از نفسم بيرون مي‌ريزد