به الفبا كه مي‌رسم

تو شروع مي‌شوي

از (آ)‌ مثل آدم و

تا (ب) شبيه بهشت

من پشت آن همه زيبايي

روزي هزاربار

گم مي‌شوم و دوباره

پيدا

اين‌بار

پرده‌هاي عالم عشق

خيلي سريع و

پشت سرهم

كنار مي‌روند

اين عالم قشنگ

كه روبه‌روي من است

تا صد هزار بار با ذهن من

فرق مي‌كند

مبهوت مانده‌ام و

تندتند

من صفحه‌هاي دفتر شعر را

سياه مي‌كنم

من راه مي‌روم

من حرف مي‌زنم

و صفحه‌هاي سياه را پشت هم

ورق مي‌زنم

در انتظار

و اميد زيبايي

در تو بهشت را مي‌بينم

مي‌نويسم و تندتند

ورق مي‌زنم...