مي‌روم روزي از اينجا مي‌روم تنهاي تنها

خسته از اين خاك، دلگير، مي‌روم تا آسمان‌ها

مي‌روم تا خوب بودن، تا حريم مهرباني

تا خطوط سر سپردن در ميان داستان‌ها

مي‌روم تا آنجا كه باشد ردِ پاي خيسِ دريا

نقشي از ساحل بماند تا حدود بيكران‌ها

مي‌روم در جاده‌اي سبز، انتهايش يك تبسم

يك مسافر هم‌سفر با قاصدك تاكهكشان‌ها

مي‌روم هم‌پاي غربت، تا سكوت ساربان‌ها

مي‌شوم يك دردِ تازه، هم‌نفس با كاروان‌ها

مي‌روم تا شهر پرواز با دو بالِ پاك و زيبا

مي‌شوم اسطوره‌اي نور، در ميان جاودان‌ها