پرنده‌ها كه رفته‌اند

ديگر هیچ‌چیز تنهايی درخت را پُر نمی‌كند

كسي از راه مي‌رسد

با دست‌هاي زرد

تا شايد آرامشي به درخت هديه كند

اما درخت تنها می‌ماند

برگ‌هايش مي‌گريند

و با برگ‌هاي خيس فرياد می‌زند:

جای بهار خالی