تمام مارپيچ‌هاي خيال را ورق زده‌ام

شب و خاكريز و خون و صدا

اينجا

نفس پُر مي‌شود از

جاري مهتاب‌هايي

كه راز و نيازهاي عاشقانه را

به خدا نشان مي‌داد

صداها را

همين‌جا

به دار آويختند اما

ريشه‌ي آنها در حنجره‌ي باد ماند...

اينجا تنها صدا مي‌‌آيد

و خدا

هر لحظه تكرار مي‌شود

شايد

خورشيدهاي سرِ نيزه را

اين بار

 در خاك كرده‌اند