جا مانده در نگاهِ زمين، ردّ پاي سبز

مردي به رنگ‌ آينه، با يك رداي سبز

مردي كه از طراوت باران معطر است

مي‌جوشد از بهارِ دلش، واژه‌هاي سبز

تا صبحِ روشن چشمش،  كند طلوع

خون مي چكد، ز فرقِ سرِ آيه‌هاي سبز

گل كرده، پاره‌پاره‌ي خورشيد روي ني

اين شاهديست بر همه‌ي ماجراي سبز

مي‌آيد از مسير حسيني، به‌پا كند

 در كربلاي سرخِ زمين، كربلاي سبز