• نذر ارديبهشت

نـذر هــزار دانه ی اردیـبهشـت داشــت

در ذمه ی نگاه بهــارش، بهشت داشــت

آهـسته ورد خواند به گوشش فرشتــه ای:

«تــو در کتاب حاجت خود، گل نوشته ای

ای آن کـــه بـی قـرار نسیــم و پـــرنده ای

شـک نیست در مسـابقـه ی دل، بـرنده ای»

در ایــستگاه آخـر عمـــرش کـه ایــستاد،

بــر درد قلــب سـوختــه، فرمان «ایست»داد:

«شــایــد مــرا به خاطره هایــی سپــرده ای

قــدری بـــمان. نگو که دل از یـــادبرده ای»

تـــاحاجتـــش روا شـــود از خود سوال کرد

پـــــرهیــز بایــد همه فــکرمحــــال کـــرد

بایـــد بــــه واقعیـــت محتــوم دل سپـــرد

بایـــد از ایـــن معامــــله هــا نــام نیــک برد

ایــن درک مبهــم از همــه لطــف آدماست

دنیـــــا همـــیشه با همه خـــوشي، یکدم است.   

  ♦ نورجهان پوراحمدي 

مربي فرهنگي آستارا دو