خزان شعرها 

دوباره برگ دفترها ورق خورد

میان سطرها صد شعر پژمرد

دوباره عشق­ها خاکستری شد

و ذوق شعر در من بستری شد

دوباره قافیه از من حذر کرد

خزان شعرها بر من گذر کرد

شکست وزن در منشور احساس

مرا نسبت به شعرم کرده حساس

چرا دریای افکارم سراب است

و روح شعرهایم غرق خواب است

گلوی شعر من خشکیده از درد

و من یک شاعرم دل خسته و سرد

بیار ای چشم من ابر بهاری

به روی دفترم با بی­قراری

زمین بیت­هایم را تو تر کن

طلوع شعر را نزدیک­تر کن

ستاره رفیعیان. گروه سنی د، مرکز انزلی دو