صورتی زیبا کشیدم٬ یوسفی دلگیر شد

قاب نقاشی گمانم با قلم درگیر شد

خواستم از خاک بنویسم که باران سر گرفت

خاک ها گل شد٬ هجوم گل٬ و دیگر دیر شد

آن جوانی را که گریان بر درختی تکیه زد

خاطرت باشد شنیدم آن جوان هم پیر شد

آن اسیری را که عاشق بر اسارت می‌برند

روح او آزاده و دستان او زنجیر شد

صاحب آز و طمع را حرص عالم سیر کرد

لیک آن درویش مفلس با کمی نان سیر شد

چشم های آسمان هر روز شاهد می شود

بادی آمد جان دشتی ناگهان تسخیر شد