پا برهنه،

دامن کشان،

از بیشه زار خورشید گذشتم

باد،

بید را مجنون وار    

                     می تکاند.

گیسوی مرا به این سوی دشت

به سوی دشت می کشاند.

جمع کردم گوشه ی دامنم را:

باید از نردبان بالا روم

باید از این بیشه زار بگذرم

بالاتر از خورشید...

جهانی دیگر مرا می خواند.