اولین قطره ی خون راکه سرودی

تمام شعرهایم خط خطی شد

وکلمات پی در پی اشک

غزل گریه را

با قلم سکوت در دفتر گونه ام حک کرد

اولین قطره ی خون را که سرودی

تمام دفترت پاک شد

وروی پیشانیت را

ملائک یک مهر صد آفرین سرخ زدند

توهمت بلند تاریخ بودی

افسوس که مضاعف نمی شوی

شاید اگر بودی

ایران من امروز

این قدر تنها نبود

شاید چنین روزی

دستان سبز تو

جرس امید این خاک را به صدا در می آورد

هرچند می دانم

آن چشم های معصوم

از اولش هم مال خاک نبود

ای کاش آن روز

که اولین قطره ی خون راسرودی

در کنارت بودم

تابه چشم های آسمانی ات بگویم

که تا آخرین قطره ی خونم را

در راه تو خواهم سرود.