روزگارسیاه سیاه شد

ستاره ها خاموش شدند

زمین راسکوت سیاهی فراگرفت

ناگهان نوری از جانب ستاره های خاموش شده برزمین تابید

سکوت راشکست

سرمای زمستان هشت ساله رااز جانها ربود

بهار آرام از لابه لای بلورهای درهم شکسته ی زمستان سربرآورد

آرامش همه جارافراگرفت

ودرجان ایرانیان به ودیعه نهاده شد

تایاد آن ستاره های خاموش در دلها جاودان بماند .