((طلای صد عیار))

ای برای کشور ایران، طلایی صد عیار

می شود جانم فدایت، پادشاه شهسوار

خانه کردی در دل هرکس که مهمانت شده

یا که بوده از برایت همنوایی همجوار

در زمستانی که عالم می شود سرد وغمین

از حریمت آیدش بوی خوش فصل بهار

دیگر از غربت، وجود من ندارد هیچ غم

چون تو داری صدهزاران،مثل باران،دوست دار

ای کسی که کشته شد با زهر کین و از جفا

من یقین دارم بشد،شرمنده انگور وانار!

این غزل را خواندم از بهر غزالی تیز پا

کز وجودت شد رها از دامن سرخ شکار

ای علی موسی الرضا(ع)،ای ضامن آهوی دشت

((پرتو))را ضامن بشو از هر بلای روزگار