روز

بی‌قرارتر از همیشه

از پس هم می‌گذرند

و جای خالی تو

در تکاپوی لحظه‌ها

بیشتر احساس می‌شود.

احساس می‌کنم

وقت آن رسیده است

که یک نامه‌ی درخواستی

برای نرگسی‌ها بنویسم

تا تو را

با تبسم غم‌آلودشان

به قاب عکس روزها

بازگردانند

و این لحظه‌های سرشار از کهنگی را

به فردا برسانند.