سرم هر لحظه می چرخد به هرسویی به هر راهی

دلم این زمزمه دارد چرا نامم شده ماهی؟

دلم دیوار عشقش را به دور زندگی دوزد

تمام عمر، قلب من ز دوری رضا سوزد

چرا آقا نگاهی کم، به سوی من نیندازی؟

به پولک های رنگینم میان جزر و مد بازی

کنون دیواره ی سرما مرا دلگیر و تنها کرد

فشار غصه و دوری اسیر سیل غم ها کرد

میان آب این دریا کجا دنبال تو باشم

تمام عمر با هجران به زخم خود نمک پاشم

نسیمی حال می آید و می بافد دل و غم را

میان بارش باران صدای چک چک و نم را

من اکنون حاضرم دل را به پای دیدنش ریزم

ز لطف و خنده و عشقش دگر من حال لبریزم

میان انحنای دل همیشه ذره ای نور است

 نمیدانم چرا گنبد از این دریا بسی دور است