«بستر خاک»

قلم به دست می نویسم

از آفتابی که خاک صدفش شد

از عرش که فرش پایش شد،

از غنچه ای که با شبنم اشکهایم و به یادش حیات گرفت.

از غروب می نویسم

ار دلتنگی های کودکانه ای که عاشقانه بوی سعادت می دهد

تنها یک بغض یا شاید یک اشک چاره اش باشد.