بنا بر این گزارش، 90 نفر از علاقه‌مندان، برای تبدیل اهدای شاخه‌های گل به مناسب درگذشت توران میرهادی و ارسال آن‌ها به مجموعه‌ی «فرهنگ‌نامه‌ی کودکان و نوجوانان» با شورای کتاب کودک همکاری کردند.

گفتنی است علاوه بر این، در مراسم ترحیم توران میرهادی که بعد از ظهر روز یک‌شنبه ۲۳ آبان‌ماه در محل مسجدجامع شهرک‌غرب برگزار شد، هفت وصیت و هفت آرزوی این بانوی فقید خوانده شد و در اختیار حاضران قرار گرفت:

۱. تبدیل کار تربیتی به عشق؛ به فضای محبت و احترام. فضایی که کودکان با عشق بزرگ شوند، رشد کنند، توانایی‌هایشان شکوفا شود و بیش از هرچیز احساس امنیت کنند.

۲. برداشتن رقابت به هرشکل از محیط تربیتی. رقابت ویران‌گر است. معنا و مفهوم هرکار را دگرگون و تخریب می‌کند. برتر، بهتر، ترها و ترین‌ها وجود خارجی ندارند. فریب رقابت را نباید خورد.

۳. جایگزین‌کردن مشارکت در همه کارها و در همه سطوح. در خانواده، در مهدکودک، در جامعه کوچک، در جامعه بزرگ. لذت کار دسته‌جمعی سازنده است، توان و اعتماد، دوستی و محبت به وجود می‌آورد.

۴. پرهیز از هرگونه داوری درباره‌ی کودکان در حال رشد. ضعف و پیشرفت، خوب و متوسط، برای کودکان مفهومی ندارد. برای آن‌ها پرونده نسازیم. در تعامل مداوم، امکانات رشد را فراهم کنیم.

۵. پرهیز از دام‌های تکنولوژی و تبلیغات. فناوری تجارتی سودآور شده و دامی تازه برای مصرف‌گرایی از راه تبلیغات است. گاه احساس آقایی تکنولوژی بر انسان را داریم. انسانی که هوش، ذکاوت، اندیشه و توانایی‌های خود را در اختیار هدف‌های مجازی می‌گذارد.

۶. پرهیز از گذاشتن بار سنگین بر دوش کودکان. کار ما ایجاد فرصت‌ها و آزادگذاشتن کودکان است. پیش‌افتادن و عقب‌ماندنی مطرح نیست. آموزش زبان و فناوری‌های الکترونیکی دیر نمی‌شوند. یاد‌گرفتن چند عبارت یا زدن چند دکمه، آموزش نیست؛ نوعی فشار بیهوده و گاه بسیار گمراه‌کننده است.

۷. رفتن به سوی طبیعت و باز هم طبیعت. طبیعت با انسان صادق است و هر‌لحظه‌ی آن اکتشافی است نو. در طبیعت با دنیای خلقت، تنوع بی‌پایان و شگفتی‌های باورنکردنی آن روبه‌رو هستیم. شناختن طبیعت و حفظ آن، شوق‌انگیز، لازم و حیاتی است.