یکی از شخصیت های برجسته واقعه کربلا حضرت ابوالفضل عباس (ع) است که شرح رشادت و تلاش حماسی ایشان برای آوردن آب به خیمه و رفع عطش کودکان در روز عاشورا و نیز شهادت مظلومانه آن بزرگوار، دل هر بیدار دلی را به در می آورد..

حضرت ابوالفضل عباس(ع) «علمدار» سپاه و برادر امام حسین (ع) در روز عاشورا به روایت اسناد تاریخی بامشاهده التهاب عطش کودکان لب تشنه با اذن برادر برای آوردن آب از خیمه ها جدا شد ودر نهایت بدست «اشقیا» به شهادت رسید.

«از خود گذشتگی»،«ایثار» و «ادب»از جمله فرازهای شخصیتی و الهام بخش ابوالفضل عباس(ع) است.

این بزرگوار در روزعاشورا به امان نامه ای که «شمر بن ذالجوشن» به خاطر نسبت فامیلی برای او تدارک دیده بود، پشت کرد.

بر اساس مقاتل، ایشان وقتی به لب چشمه رسیدند، به یاد لب تشنه برادر و اهالی خیمه ها از نوشیدن آب پرهیزکرده و در راه بازگشت پس از نبردی جانانه و به هلاکت رساندن تعدادی از اشقیا، باقطع دو دست های مبارکش و تیری که بر پیشانی نشست، به شهادت رسیدند.

درد جانکاه شهادت ابوالفضل عباس (ع) در کلام امام حسین (ع) وقتی بر پیکر مبارک برادر حضور یافت متجلی شد که فرمودند: «الان کمرم شکست و چاره ام از هم گسست.»

امام حسین (ع) که نمیتوانست بدن برادر را به خیمه گاه ببرد با حالتی افسرده و چشمانی اشکبار بسوی خیمه ها بازگشت، «سکینه» به استقبال پدر آمد و پرسید: عمویم چرا نیامد؟ 

امام (ع) فرمودند:(عمویت) شهید شد.

حضرت زینب (س) بانوی صبور کربلا نیز پس از شنیدن خبر شهادت برادر دست بر سینه نهاد و فریاد زدند:«برادر عباس، پس از تو ما دیگر احترامی نداریم.»

شرح شهادت این اسوه«وفا» همواره به عنوان منبعی الهام بخش، سبب خلق آثار متعدد نمایشی بوده است.

ادبیات و داستان نیزاز این گذر بی نصیب نمانده و گاه نویسندگان با الهام از این واقعه دست به خلق آثاریگانه ای زده اند.

نمونه از این آثار،کتاب «روزی که مشک نبودم» به قلم «نوری ایجادی» است که ویژه کودکان به نگارش درآمده است.

نوری ایجادی در این کتاب از زبان «مشک» قصه خود را روایت می کند.