رویای «امیرو» نوجوانی تنها، سفر به آن سوی خلیج فارس است.
او بطری‌های خالی، قوطی و چیزهایی از این دست را از میان زباله‌ها جمع می‌کند و می‌فروشد همچنین با واکس‌ زدن کفش خارجی‌ها مقیم آبادان، زندگی می‌گذراند.
امیرو کم‌کم به کلاس درس شبانه می‌رود.