بر بلندای کوهی، پیرزنی لحاف دوز زندگی می‌کرد که لحاف‌هایش را بعد از تمام شدن به فقرا می بخشید. پادشاه که از زیبایی لحاف‌های او خبر دار شد، تصمیم گرفت یکی از آنها را داشته باشد؛ اما پیرزن به شرطی قبول کرد لحافی برای او بدوزد که پادشاه تمام چیز‌هایی را که هدیه گرفته است، ببخشد؛ در نهایت پادشاهی که همیشه ناراحت بود، با بخشیدن هر آنچه داشت احساس خوشبختی کرد.