خورشگر بدو گفت کای پادشا

همیشه بزی شادو فرمانروا

مرادل سراسر پراز مهرتوست

همه توشه جانم ازچهرتوست

یکی حاجتستم زنزدیک شاه

وگرچه مرانیست این پایگاه

که فرمان دهد شاه تاکتف اوی

ببوسم بمالم برو چشم و روی

چو ضحاک بشنید گفتار اوی

نهانی ندانست بازار اوی

بدوگفت دادم من این کام تو

بلندی بگیرد مگرنام تو

بفرمود تادیو چون جفت او

همی بوسه ای دادبرسفت او

چوبوسیدشددرزمین ناپدید

کس اندرجهان این شگفتی ندید