یکی مرد بوداندرآن روزگار

زدشت سواران نیزه گذار

گرانمایه هم شاه و هم نیکمرد

زترس جهاندار با باد سرد

که مرداس نام گرانمایه بود

به داد و دهش برترین مایه بود

مراورا ز دوشیدنی چارپای

زهریک هزار آمدندی به جای

بزو اشترو میش را همچنین

به دوشندگان داده بد پاکدین

همان گاو دوشا به فرمانبری

همان تازی اسپان همچون پری

به شیرآن کسی را که بودی نیاز

بدان خواسته دست بردی دراز

پیر بد مرآن پاکدل رایکی

کش از مهر بهره نبود اندکی

جهانجوی رانام ضحاک بود

دلیرو سبکبار و ناباک بود

کجا پیوراسپش همی خواندند

چنین نام برپهلوی راندند

کجا پیوراز پهلوانی شمار

بود درزبان دری ده هزار