دوباره راه غنا می زند ترانه من
دوباره می شکفد، شعر عاشقانه من
دوباره می گذرد بعد از آن سیه توفان
نسیم پاک نوازش، برآشیانه من
مگر صدای بهاری شنیده از سویی؟
که کرده جرات سر بر زدن جوانه من
□
تو شاید آن زن افسانه یی که می آری
به هدیه با خود، خورشید را به خانه من
تو شاید آمده ای سوی من، که برداری
به مهر، بار غریبیم را، زشانه من
دعا کنیم که روزی امید من باشی
برای زیستن، امروز ای بهانه من!
برای تو غزلی عاشقانه ساخته ام
تو ای شگفتی ات مطلع ترانه من!