محمد تقی 13 ساله، همراه پدر و مادرش به عنوان نوکر خانه‌زاد، در ممطبخ خانه‌ی میرزا ابوالقاسم کار می‌کنند. محمد تقی که از این مسئله رنج می‌برد آرزو دارد به مکتب برود؛ اما اطرافیانش برآورده شدن این آرزو را محال می دانند. تا اینکه طی اتفاقی آرزوی محمد تقی به حقیقت می‌پیوندد. او به حدی در این راه تلاش می‌کند که لقب امیرکبیر را دریافت می‌کند.