گذرکرد از آن پس به کشتی در آب

زکشور به کشور برآمد شتاب

چنین سال پنجه بورزید نیز

ندیدازهنر برخرد بسته چیز

همه کردنیها چو آمد پدید

به گیتی جزاز خویشتن کس ندید

چوآن کارهای وی آمد بجای

زجای مهین برترآورد پای

به فر کیانی یکی تخت ساخت

چه مایه بدو گوهر اندر شناخت

که چون خواستی دیو برداشتی

زهامون به گردون برافراشتی

چو خورشیدتابان میان هوا

نشسته براو شاه فرمانروا

جهان انجمن شدبرتخت او

فرومانده از فره بخت او

به جمشیدبر گوهر افشاندند

مران روز را روز نو خواندند

سرسال نو هرمز فرودین

برآسوده از رنج تن دل زکین

بزرگان به شادی بیاراستند

می و جام و رامشگران خواستند

چنین روز فرخ از آن روزگار

بمانده از آن خسروان یادگار