بعضی چیز ها در این جهان با هم ناسازگارند مانند سگ‌ها و گربه ها، روغن و آب، سوزن و بادکنک.

همه می‌دانند که بزرگ ترین تهدید یرای باد کنک اشیای تمیز هست۔ اما با کمی دانشی علمی درباره پلیمرها قادر خواهید بود که این کار غیر ممکن را انجام دهید.

بادکنکی را با سیخ سوراخ کنید بدون اینکه آن را منفجر کنید. در اینجا ناگهان سوراخ کردن معنای تازه ای به خود می گیرد.

آنچه نیاز دارید

چندین بادکنک سیخ جوجه چوبی

روغن آشپزی

مداد تراش

جرات!

شرح آزمایش 

 در مرحله اول: باید بادکنک را تا جایی که امکان دارد باد کنیم و سپس بگذاریم یک سوم هوا از آن خارج شود ته بالا کنک را گره بزنید.

اگر به دقت بادکنک را مشاهده کنید خواهید فهمید که در دو طرف آن یک قسمت ضخیم پلاستیکی وجود دارد (جایی که گره زده‌اید و طرف مقابل آن) این قسمت همان جایی است که می خواهید یا سیخ سوراخ کنید. اما فعلا نه. یه خواندن ادامه دهید.

نوک سیخ چوبی را به درون روغن آشپزی فرو ببرید که در اینجا به عنوان یک چرب کننده به کار می رود.

نوک سیخ را روی قسمت ضخیم بادکنک بگذارید و آن را به داخل فشار دهید. مراقب باشید تا ضربه ناگهانی وارد نکنید. به آرامی فشار دهید (و شاید کمی از حرکات چرخشی استفاده کنید) تا بادکنک سوراخ شود

سیخ را به داخل بالا کنک فشار دهید تا جایی که نوک آن به سمت دیگر باد کنک برسد. به فشار دادن ادامه دهید تا اینکه قسمت پلاستیکی سوراخ شود. نقسی راحتی بکشید و به تماشاگران خود تعظیم کنید!

به آرامی سیخ را از بادکنک بیرون بیاورید. البته هوای بادکنک خارج می شود اما بادکنک نمی ترکد.

بیاید دوباره این کار را انجام دهیم. اما این بار تنش پنهانی بادکنک را خواهید دید

قبل از باد کردن باد کنک، یا یک مداد ۱۰ تا ۱۵ نقطه روی باد کتک بکشید. نقطه ها باید به اندازه ی بزرگی سر یک چوب کبریت باشند. حتما نقطه ها را در وسط و ته بادکنک هم رسم کنید.

بادکنک را تا نصف باد کنید و ته آن را ببیندید. اندازه نقطه های روی بادکنک را مشاهده کنید.

با توجه به سایز نقطه ها در کدام قسمت مولکول های بادکنک بیشتر از همه کشیده می شوند؟ در کدام قسمت از همه کمتر کشیده می شوند؟

نوک سیخ را در روغن فرو برید و با استقاده از انگشتان سیخ را به روغن آغشته کنید.

با توجه به مشاهدات قبلی خود در مورد نقطه های روی بادکنک، تصمیم بگیرید که کدام نقطه برای وارد کردن سیخ مناسب تر است. البته قرار نیست که باد کنک ترکیده شود.

آنچه اتفاق می افتد

 راز این آزمایش، انتخاب آن بخشی از باد کنک است که مولکول های لاستیک تحت کمترین فشار و کشش می باشد. پس از کشیدن نقاط روی بالا کنک توسط یک مداد متوجه می شوید که نقطه های دو طرف بادکنک به یک اندازه کوچک هستند. در واقع قسمتی که کمترین فشار به آن وارد می شود را یافته اید. وقتی نوک سیخ به انتهای بادکنک وارد می شود، بدون ترکاندن آن، از بادکنک عبور می کند. اگر جنسی لاستیکی بادکنک را زیر میکروسکوپ مشاهده کنید، زنجیره ها و رشته های مولکولی فراوانی را مشاهده خواهید کرد که به آن پلیمر می گویند که قابلیت ارتجاعی این زنجیره های پلیمری باعث کش آمدن لاستیک بادکنک می شود. دمیدن در بادکنک باعث ارتجاع یافتن این زنجیره ها می شود. حتی قبل از رسم نقاط هم متوجه می شوید که قسمت میانی بادکنک بیشتر از دو طرف انتهایی آن کشیده می شود. حتما باید همان نقطه ای را سوراخ کنید که بادکنک کمتر از همه منبسبط شده است. زنجیره های طولانی مولکول ها، در اطراف سیخ کشیده می شوند و از خارج شدن ناگهانی هوای داخلی بادکنک جلو گیری می کنند. اگر از یک سیخ نامناسب استفاده کنید یا به سر سیخ روغن نزنید، بادکنک میترکد. زمانی که سیخ را بیرون می کشید، درمی یابید که هوا از میان منافذ زنجیره های پلیمری که بینشان فاصله افتاده است خارج می شود.