بعد از مشخص کردن محدوده‌ی زمین بازی،(حداقل 10 × 5 متر) در یک طرف آن، گودال کوچکی به صورت چاله که تقریباً به اندازه‌یقطر توپ است می کَنَند که نامش خانه یا مات شیطان است.

در اطراف خانه شیطان، به تعداد منهای یکی از بازیکن‌ها، چاله‌هاییبا همان اندازه ایجاد می‌شوند که هر کدام به یکی اختصاص دارد و هر کدام از بازیکن‌هاکنار چاله خودش با یک چوب می‌ایستد و نباید بگذارند توپ وارد چاله ای آنها شود.

بازیکنی که از خودش چاله‌ای ندارد، از فاصله‌ی 5/1 متری بهطور نشسته، توپ را روی زمین گذاشته و به سوی چاله‌ها می‌غلتاند که ممکن است یکی ازسه حالت زیر پیش بیاید:

1-      در هیچ‌کدام از چاله‌ها نیفتد:‌باز حق غلتاندن توپ را دارد.

2-      در چاله‌ی که متعلق به یکی ازبازیکن‌ها است بیفتد و صاحب آن چاله شود (بازیکن صاحب چاله با چوبی که در دست داردباید جلوی افتادن توپ در چاله را بگیرد.)

3-      اگرتوپ در خانه یا چاله‌ی شیطانقرار گرفت؛ به عنوان شیطان فوراً به طرف (توپ) دویده،آن  را برمی‌داردوبه طرف سایر بازیکنان پرتاب کند تا یکی از آنها را بزند  (در گونه‌های بومیاین بازی آمده است که می‌توانداز نقطه‌ی برخورد تا کنار چاله‌ها از او سواری کولبگیرد )بازیکنی که مورد اصابت توپ قرار گرفته  روی خط شروع بازی می‌ایستد وبه عنوان شیطان توپ را می‌غلتاند...

نکته : بازیکن‌هادر حالی که سر چوب خود را کنار چاله شیطان گذاشته‌اند یک پای دیگر را کنار چاله یخودشان نگاه می‌دارند تا هم جلوی حرکت توپ را به چاله شیطان بگیرند و هم اجازه ورود توپ را به چاله خودشان را ندهند.

بدیهی است وقتی که توپی روی زمین بازیبه طرف چاله‌ها می‌غلتد،بازیکنان نظاره‌گر کنار چاله‌ها، منتظر نتیجه هستند تاچنانچه اگر توپ در چاله‌ی شیطان افتاد، فرار را بر قرار ترجیح دهند و از ضربه یتوپ شیطان وشیطان شدن و غیره در امان باشند.