1-  چند بچه ( اغلب خردسال ) دور هم می نشینند.

2-  دست هایشان را جلو می آورند باز می کنند و با کف دست روی زمین می گذارند .

3- یکی از آن ها استاد بازی می شود،  که بیشتر مواقع بزرگ تر از دیگران  است.

4- استاد ، شروع به خواندن متل یا شعر زیر می کند :

اینه ،  اینه                         
اوجی دومه                     
شام آغاجی                     
شاطیر گئچی                   
قوز آغاچی                       
 قوتور گئچی                            

هاپان ، هوپان

یاریل ییرتیل                       
سو ایچ                           
قور                               
تول     

5- در ادای هر کلمه ، با  دو انگشت دست راست خود یکی از انگشتان دست بازیکن ها را کنار می گذارد و پیش می رود تا به ادای آخرین کلمه متل یعنی " تول " که نیمی از کلمه قورتول  به معنای تمام شده است ، می رسد . 

6- آخرین انگشت دست بازیکنی که در ادای این کلمه  با دو انگشت خود گرفته است کنار می گذارد ( به داخل دست تا می شود )

7- باز از اول شروع می کند تا زمانی که همه انگشتان دست های بازیکنان از بازی کنار گذاشته شود .

8- آخرین نفری که انگشت یا انگشتان دست او بجا مانده و از بازی کنار  گذاشته نشده بازنده به حساب می آید .