چوگو (گوبازی)
چوب و توپ
آروسیو، اتصالو، ازکجا زنو، استخوانبازی، اشکستبازی، الاکلنگ، برنجک، بر، ناز نازو، پابالایو، پاوردیوارو، ترنهبازی، توخطو، جموجمو هویزه، جوسیا، چش تپهکا، چشم گریزپا، خاله ستاره، خاموشان، خرسک، خرگوشو، خمپلی، دارپلان، دارتوپ، دستکی، دستمالبازی، روروقامی، زنجیرباف، سرگریزکو، سنگ تقتقو، سهپى گودالو، شنبه یکشنبه، شین خونهبازی، طناببازی، عمو سبزىفروش، قاببازی، قلعهبازی، کشامشا، کشتى کویری، کلاه دیوار، گردوبازی، گرگم به زمین، گرگم بههوا، گلها چه گل، گو سه نگهداری، گوشیطونو، لپربازی، مار اومده موش اومده، مازندرون، من منی، ننه پیرزالو، هسبازی، یا داود، یه وردار دو وردار و …
چوگو :
1- این بازی در فضای باز در دو گروه مساوی (حداقل شش نفره) اجرا می شود.
2- دو نفر سردسته به نام «سالار» انتخاب می شوند و این دو سردسته یارگیری می کنند.
3- نقطه ای را به عنوان محل شروع بازی مشخص می کنند و در فاصله چهل متری آن، جایی را به نام «دک» انتخاب می کنند.
4- سپس به روش «برانداختن» مشخص می کنند کدام گروه باید بازی را آغاز کند.
5- گروه برنده، توپ را دراختیار می گیرد و گروه بازنده در داخل زمین جای می گیرد.
6- از گروه بازنده یک نفر به نقطه ای شروع بازی که گروه برنده از آنجا توپ را پرتاپ می کند، می رود تا توپ را به زننده توپ پاس دهد.
7- بازیکن گروه برنده که چوب در دست دارد، باید توپی را که بازیکن گروه بازنده به او پاس داده است، با چوب بزند و بازیکنان گروه پایین تلاش می کنند بی آنکه توپ به زمین اصابت کند آن را در هوا بگیرند .
8- اگر موفق شوند جای دوگروه عوض می شود.
9- بازیکنی که توپ را با چوب زده است باید بلافاصله با حالت دویدن خود را به «دک» برساند و برگردد.
10- در این فاصله افراد گروه پایین که توپ را به دست آورده اند، سعی می کنند او را بزنند که اگر موفق شوند جای دو گروه عوض می شود.
11-اگر گروه بازنده نتواند دونده را بزند، نوبت به یک نفر دیگر از اعضای همان گروه می رسد که توپ را با چوب بزند.