شیر یا خط

دو نفر استاد برای یارگیری از میان بچه‌ها انتخاب می‌شوند. آن‌ها روبه‌روی هم می‌ایستند و می‌گویند: "کی شیر می‌خواهد؟ کی شمشیر؟"

یکی از استادها شیر و دیگری شمشیر را انتخاب می‌کند. بازیکنان هم یکی یکی اعلام می‌کنند: شیر می‌خواهند یا شمشیر؟"

آنهایی که شیر را انتخاب کردند پشت استاد شیر و دیگران پشت استاد شمشیر می‌ایستند.

تر یا خشک:

بازیکنان دو نفر را به عنوان استاد انتخاب می‌کنند. آنها یک تکه سنگ یا تخته برمی‌دارند. یک طرف آن را با آب خیس می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند: "تر می‌خواهی یا خشک؟"

وقتی که سنگ به زمین افتاد، اگر طرف خشک بود، استادی که خشک را انتخاب کرده است، بازی را شروع می‌کند.

سر از من آخر از تو:

استادها برای یارگیری شعری را می‌خوانند و با هر کلمه‌ای که به زبان می‌آورندبا دست، به تک تک سینه‌ی بازیکنان می‌زنند، آخرین کلمه به هر کسی افتاد آن فرد به‌عنوان یار انتخاب می‌شود.

شعر:" سر از من، آخر از تو، یک نخود، دو نخود، چاری چنبر، مشک و عنبر، تازی توزی! حقا روزی".

کاشکی من گربه بودم:

این روش یارگیری هم مشابه روش" سر از من..." است، اما شعرش متفاوت است.

شعر:" کاشکی من گربه بودم، میو میو کرده بودم، یه قاپ پلو خورده بودم".

... 40، 30، 20، 10:

بچه‌ها دایره می‌ایستند یکی از آن‌ها وسط دایره می‌ایستد و در حیت خواندن با دست، به سینه‌ی تک تک بازکینان می‌زند کلمه‌ی آخر به هر بچه‌ای افتاد، او را انتخاب می‌کند.

شعر:" 10، 20،30،40،50،60،70،80،90،100" حالا که رسید به صد تا دستمال آبی بردار، پر از گلابی بردار، دار،دار، خبر دار، در خانه‌مان نگه‌دار"

آن‌مان نباران:

مشابه یارگیری‌های قبل است اما با شعری متفاوت.

شعر:" آن‌مان نباران، دو دو اسکاچی آنا مانا ک،لا،چی".کلمه آخر کلاچی را به سه قسمت می‌خوانند.

سوزن و قیچی:

روش این یارگیری هم مشابه روش قبل است تنها شعرش متفاوت است.

شعر:" سوزن و قیچی، آرد و نخودچی، بشقاب چینی، یه مرد خیکی."

کف دست- پشت دست:

بچه‌ها دور هم جمع می‌شوند یک دست خود را مشت کرده پشت سر می‌برند و همه با هم می‌گویند.

شعر:"یک، دو، سه، پالام پولوم، پی لیم" و با گفتن کلمه‌ی پی‌لیم یکباره دست‌هایشان را جلو می‌آورند. آن‌هایی که پشت دست خود را نشان داده‌اند یار یکدیگر و آنهایی که روی دست‌هایشان را نشان داده‌اند در گروه دیگر قرار می‌گیرند.