احمد وکیلی اردبیلی (۱۳۴۰ در تهران) نقاش معاصر ایرانی است. 

او یکی از چهره‌‌های شاخص جریانی در نقاشی ایران است که اصطلاحاً به مکتب الخاص (هانیبال الخاص) معروف شده است. این جریان هنری که با آموزه‌های الخاص شروع گردید دارای ویژگی‌های مشخصی است ازجمله: پیوست زیاد این گروه از نقاشان و آثارشان با ادبیات، اهمیت دادن به طراحی به عنوان ابزار بیانی مستقل، اهمیت دادن به امر آموزش، و پرورش شاگردان پرشمار. از دیگر چهره‌های شاخص این جریان می‌توان به بهرام دبیری، نصرت الله مسلمیان، منوچهر صفر زاده، محمد علی بنی اسدی و نیلوفر قادری نژاد اشاره کرد که همگی از شاگردان هانیبال الخاص بوده‌اند. 

به حق وکیلی را می‌توان در زمره مهم‌ترین طراحان ایران بعد از انقلاب به شمار آورد. تلاش‌های بسیار افرادی چون او در بسط و اشاعه هنر طراحی در ایران باعث بروز افق‌های جدید و دستاوردهای کیفی و کمی فراوانی شد. امروزه بسیاری از طراحان و نقاشان نسل‌های متاخر ایران از شاگردان احمد وکیلی بشمار می‌روند.  

وی فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشگاه تهران و فارغ‌التحصیل رشته نقاشی در مقطع فوق لیسانس است. وکیلی در ۱۳۶۴ اولین نمایشگاه انفرادی اش را برگزار کرد و طی سالهای فعالیت خود نمایشگاه‌های متعدد دیگری را در داخل و خارج از کشور برپا کرده است. احمد وکیلی هنرمند نقاش ایرانی به تدریس در دانشگاه نیز پرداخته است.

در کارنامه هنری وی جوایز بسیاری به چشم می‌خورد. وکیلی در سال ۱۹۹۱میلادی ، در اینوال بلانیا جزو به عنوان بهترین تصویرگران سال انتخاب شده و اثرش درایتالیا و توکیو به نمایش در آمده است. آثار وکیلی همچنین در سال‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۷۲ برگزیده نمایشگاه آسیایی و در سال ۱۳۷۲ برگزیده نمایشگاه بین المللی تهران شده‌اند.

همچنین وکیلی در زمینه چاپ دستی نیز نقش پررنگی در هنر ایران داشته است بطوری که امروزه او یکی از مهم‌ترین هنرمندان ایران در چاپ دستی است. قدرت طراحی وکیلی در تقاطع با تکنیک‌های چاپ دستی آثار منحصر به فرد و فراوانی از وی بجای گذاشته است.