سید عباس سیاحی، ۲۵ اسفند ماه ۱۳۱۱ در محله سادات اردستان، در حاشیه کویر مرکزی ایران، بین کاشان و نائین متولد شد.  تحصیلات ابتدایی و سه سال اول دبیرستان را در اردستان گذراند. در سال ۱۳۲۸ به تهران آمد و در دانشسرای شبانه روزی تهران به تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۳۲ آموزگار دبستان های لواسانات، شمیران و درکه بود. بعد از پنج سال آموزگاری، سال ۱۳۳۷ به دانشسرای عالی رفت و در سال ۱۳۴۰ با اخذ لیسانس به عنوان دبیر دبیرستان های شمیران به کار خود ادامه داد.

 سیاحی در این زمینه گفته است: «انگار به تلا‌فی اینکه کلا‌س اول را نخوانده بودم،‌ کلا‌س اولی شدم. از بچه‌‌‌هایش گرفته تا معلمش و کتابش و خواندنی‌هایش و صداکشیدن و خط زمینه‌ای برای تخته سیاهش...».

از آنجا که سیاحی سوادآموزی را دوست داشت، به آموزش روش تدریس الفبا پرداخت و در تالیف کتاب اول ابتدایی که از سال ۱۳۴۴ در کلاس‌های اول تدریس می شد، شریک و موثر بود. برای آموزش روش تدریس کتاب اول ابتدایی به کلیه استان های کشور مسافرت کرد و در مراکز استان و شهرستان های آن روش تدریس الفبا را برای معلمان و راهنمایان تعلیماتی تدریس می کرد، تا آنجا که شهر و روستایی نیست که او  به آن نرفته باشد.

او می‌گوید:«اگر بپرسيد من برای آموزش ابتدايی چه کار کردم، می‌گويم کاری را که من برای آموزش ابتدايی کردم، جمع‌آوری کار و زحمت‌های ديگر پيشکسوت‌ها و تدوين آن در کتاب کلاس اول است. از سال 1344 خط زمينه را به کتاب درسی وارد کرديم. »

سیاحی، از کودکی با رنگرزی آشنا بود و به آن علاقه داشت؛ بنابراین به هرکجای ایران که رفت، درباره رنگرزی گیاهی و گیاهان رنگرزی منطقه نیز پرس و جو می کرد و پس از بازنشستگی به احیای رنگرزی سنتی گیاهی پرداخت و به آموزش عملی آن مشغول شد. خودش می‌گوید:« از دوران کودکی، نقش رنگرزی و علاقه‌ای و گوشه‌ای چشمی به اين کار را از مادربزرگ در خاطر دل داشتم. پس از فراغ کار کلاس اول پاتيل‌های رنگ، سبز و سرخ و عنابی را علم کردم و شدم رنگرز نخ قالی و قسمتی شد و اين نقش و نگار نخ و گليم و فرش و گبه باز هم در مدرسه چادری عشاير در فيلم گبه ماندگار شد و می‌دانيد که در آن فيلم هم من يک معلم پيرمرد کلاس اولی بودم. »