هادی حکیمیان در مورد خودش چنین می گوید: پدربزرگ مادری ام قصه زیاد می گفت  با ته مایه ای از یک جور نقالی، طوری که  بهترین قصه‌های دوران کودکی ام را از پدربزرگ شنیده‌ام؛ قصه حسین کُرد شبستری، قصه امیرارسلان رومی، ملک ابراهیم مصری و کلی هم قصه های دیگر از پیامبران، امامان و حتی حکام بزرگی مثل شاه عباس، نادرشاه افشار، حجاج بن یوسف و...

 علاقه به تاریخ و  گذشته از همان بچگی توی من بود. بالاخره طاقت نیاوردم توی دانشگاه تاریخ خواندم. نوشتن را از کارگاه های داستان نویسی حوزه هنری و  زیر نظر استاد عزیزم آقای جلال توکلی شروع کردم. فوق لیسانس تاریخ را از دانشگاه تربیت معلم تهران گرفتم. 

آثار:

گل انارها را باد می بُرد؛ مجموعه داستان کوتاه، انتشارات سوره مهر، چاپ سوم1389

بُرج قحطی؛ رُمان بزرگسال؛ انتشارات شهرستان ادب، چاپ دوم 1395

کارهای در دست انتشار؛

کُشته خانه؛ رُمان بزرگسال

بُرجِ ناز؛ رُمان بزرگسال

خواب پلنگ؛ رُمان نوجوان

سرو بلند گوراب؛ رُمان نوجوان، اثر برگزیده جشنواره داستان انقلاب1394

باغ خُرمالو؛ رُمان نوجوان

چاپ اثر در نشریات؛

 عصر پنجشنبه، گلستانه، آزما، سلام بچه ها، سروش جوان، حدیث زندگی، کلک، سرو، سایه بان، ترمه، چلچراغ، پرگار، زنده رود، گلستان ایران، رشد جوان، رشد نوجوان، خاتم، پاژنگ، ادبیات داستانی، لوح سفید، آفرینه، پرنیان، لیکو، سایت های ادبی دیباچه،سخن، ادب فارسی و...