لیلی ایمن تحصیلا‌ت عالی خود را در مسكو در رشته زبان در ۱۶ سالگی آغاز كرد و سپس در دانشكده ادبیات دانشگاه تهران در رشته فلسفه و علوم تربیتی ادامه داد. او شاگرد استادانی چون دكتر هوشیار و دكتر صدیقی بود. سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت تا در رشته روان‌شناسی كودك دكترا بگیرد، 

اما در نیمه‌راه به سبب قطع ارز دانشجویی ناچار شد باز گردد. با تدریس در دبستان‌ها و دبیرستان‌ها به كمبود چشمگیر كتاب برای كودكان و نوجوانان پی برد. از سوی دیگر همكاری با ناشران او را از بی‌ توجهی آنان به اهمیت ادبیات كودكان آگاه كرد. 

تدریس در كلا‌س‌های تربیت معلم برای كودكستان‌ها و دبستان‌ها و همكاری با مجله «سپیده فردا» و مدرسه فرهاد، زمینه‌های اصلی پیدایش تفكر سازمانی برای بهسازی و ترویج ادبیات كودكان  را در او فراهم كرد.

از مهم ترین فعالیت‌های وی که همراه با جبار باغچه‌بان  و زهرا خانلری از سال 1341 آغاز شد و به انجام رسید. تدوین کتاب‌های درسی فارسی برای مدارس بود که در آنها ادبیات معنای هنری، و به طرز اصولی و روشمند گنجانده شد. وی از بنیانگذاران شورای کتاب کودک  از ابتدای تأسیس در ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۹، بوداو از موسسان مجله پیک بود.

لیلی ایمن با هر سازمان دولتی و ملی كه در راه تحول خواندنی‌های كودكان و نوجوانان و تربیت معلمان و مربیان گام برمی‌داشت، صادقانه همكاری داشت. تدریس ادبیات كودكان را در كلا‌س‌های تربیت معلم و كتابدار آغاز كرد و سپس آن را چون مبحثی از آموزش خواندن در برنامه‌های روش تدریس خواندن وارد دانشگاه  تربیت معلم كرد. او در مدرسه عالی دختران و مدرسه عالی پارس نیز در بخش مربوط به تعلیم و تربیت به عنوان درسی مستقل، ادبیات كودكان را تدریس می‌كرد.

از او ۳۹ اثر منتشر شده است.

آثار:

نرگس و عروسک مو طلایی(1339)

هر کس خانه‌ای دارد(1340)

پالتو قرمز(1343)

شادمانه کودکانه، اطفال دشوار (اثر روبین ژیلبرت)

هر کس پیدا کرد مال خودش (اثر ویل ویت کلاس)

هدیه شاه پریان(1345)

مقاله انجمن‌های خانه و مدرسه به خانه تکانی نیاز دارند

مقاله کتاب‌های خوب کدامند؟

مقاله نقدها و نظرها: ش‍ور‌ا‌ی‌ ک‍ت‍‍اب‌ ک‍ودک