کودکی بوشکور با ایام سالخوردگی رودکی سمرقندی و دوران کهولت وی با جوانی فردوسی توسی مصادف بوده است. از نظر فکر و زبان و جلوه های شعری ، بوشکور حد واسط رودکی و فردوسی به شمار می رود.بوشکور میان سال های 333 تا 336 ه.ق مثنوی سرشار از اندرز و حکمت آفرین نامه را به نظم درآورد.