بوستان فردوسی در دامنه شیب‌دار کوه کلکچال قرار دارد. درخت‌کاری در این دامنه‌ها و محوطه سازی‌هایی مثل مسیرهای پله و فضاهای استراحت بین پاگرد آن‌ها، راه‌هایی که با شیب زیاد از بین مجسمه‌هایی سنگی زیبا عبور می‌کنند و صخره‌هایی که در برخی مناطق خزه پوش شده اند، از ویژگی‌های بوستان فردوسی به شمار می‌روند.

مسیرهای بهسازی شده، پله‌های احداث شده در شیب‌های تند، پایه‌های روشنایی فراوان که مسیر راهپیمایی شبانه را روشن می‌کنند، چهار محل پذیرایی، مجسمه‌های سنگی و درخت‌کاری‌های دامنه‌ها فضاهای این بوستان را تشکیل می‌دهد. ایستگاه پلیس در ابتدای مسیر این بوستان واقع شده است.

این بوستان که مسیر اصلی دسترسی به آن در ضلع غربی بوستان جمشیدیه واقع شده به خاطر مجسمه‌های سنگی ساخته شده از جلوه خاصی برخوردار است. مجسمه فردوسی و رستم و سهراب و همچنین بیش از30 اثر دیگر در ارتفاعات کلکچال از جمله این آثار هنری هستند. این سنگ‌ها و صخره‌ها که با نگاه خلاقانه هنرمند به شکل موجودات خیالی و حیوانات ماقبل تاریخ درآمده‌اند، نشاط کودکانه‌ای را در دل هر بازدید کننده‌ای ایجاد می‌کند.
گردشگر با طی مسیر اصلی که مجاور درب غربی بوستان جمشیدیه و پای مجسمه فردوسی با پلکانی زیبا شروع شده و به راهی خاکی از بین درختان کم سال می‌رسد، با چهار خانه فرهنگی به نام‌های خانه فرهنگ آذربایجان، کردستان، ترکمن و زاگرس (ایلات) روبرو می‌شود که در آنها با فرهنگ، لباس و خوراک‌های هرکدام از این مناطق آشنا می‌شود. در این خانه‌های فرهنگی، با قرار دادن تخت و محل استراحت در دامنه کوهی که در چشم‌انداز آن بوستان جمشیدیه و تهران نمایان است، مکان خوبی برای استراحت و صرف غذا هستند.
در بخش دیگری از بوستان که در شمال جمشیدیه واقع شده، با احداث پله در دامنه‌ای با شیب زیاد و احداث محل استراحت و عکاسی در هر پاگرد، مسیری مناسب برای کوه پیمایی سبک و بازدید از مجسمه‌های سنگی فراهم شده است. درختان بوداغ، سماق و سوداغ و... برخی گونه‌های این بوستان هستند.

این بوستان در زمستان از هوای سردی برخوردار بوده و شیب‌های تند آن هنگام بارندگی لغزنده است، لذا در این فصل احتیاط بیشتری توصیه می‌گردد.